* M O N K E Y S & W L I W A T E R F A L L S *

Ghana trip dag 7 

Woensdag 6 februari 

Een weekje nu ongeveer in dit mooie land. Wat heb ik al veel meegemaakt zeg. Met ups en downs kan ik wel zeggen. Vanmorgen werd ik wakker met de mooie foto’s, leuke en vooral lieve kaartjes en het prachtige boek langs mijn bed. Ik heb ze gisteravond laat nog opgehangen aan de muur langs mijn bed, zodat ik ze meteen zie als ik ga slapen of wakker word. Heel fijn wakker worden vanmorgen.

 

Vervolgens ben ik even gaan poetsen, ik heb de woon/eetkamer geveegd en hier alles gepoetst. Hierna ben ik gaan ontbijten en douchen. We hadden allemaal een beetje haast dus we hebben ervoor gekozen om allemaal zelf te ontbijten.

Bij het andere huis hadden we afgesproken rond 9 uur. Wij waren er rond 10 uur 🙄. Afgelopen dagen zijn we de hele tijd al 1 uur later dan we afgesproken hebben, oeps.

Er stond een trotro, busje waar ze mensen van de ene plek naar de andere plek brengen, klaar voor ons. Meestal gaat het dan wel over verdere afstanden. Een trotro wordt vaak volgepropt. Deze trotro was voor ons alleen. Met Anne zat ik voorin. Onderweg naar de aapjes!

Onderweg hebben we nog bananen gekocht voor de aapjes. Eenmaal aangekomen bij de aapjes vond ik ze toch enger dan verwacht. Dit in verband met alle ziektes die je er van kunt krijgen, I think. Toch een aapje op mijn schouder gehad, alles voor de foto toch? 🤪. Een mevrouw van waar de aapjes wonen liep met ons mee en vertelde ons wat dingen over het verblijf, hoe de aapjes leven, hoe oud ze worden, waar je als gast kan blijven, etc.

Terug gelopen naar het begin en hier konden we fijn onze handen wassen! Indy en Thirza moesten naar de toilet. Anne en ik hebben op hun gewacht en de rest liep al naar de auto. Ineens kwamen er 4 meisjes van een jaar of 3 naar ons toe, super schattig en lief!

 

Doorgereden naar de Wli Waterfalls. Ik zat in de trotro op een bijklapstoeltje. Jeetje wat doet dat pijn aan de billetjes zeg, ik word de hele tijd op en neer geslingerd, huts weer tegen het dak aan. Maarja ik kan wel lekker mijn benen neerliggen. Dikke priem!

Eenmaal aangekomen bij de Wli Waterfalls gingen we eerst bij een restaurant bestellen wat we als eten willen na de Waterfalls. Ik had gekozen voor een vegetarische pizza.

Vervolgens begonnen we aan de wandeling naar de Waterfalls. Het duurde ongeveer 45 minuten en hierbij loop je door de ‘wildernis’ er is gewoon een pad maar om je heen zie je alleen maar groen. Super mooi! We hebben bananenbomen, cacaobomen, ananasplanten,  gezien.

Aangekomen bij de Waterfalls, wauw wat was dit mooi zeg. Op foto’s zie je het misschien niet zo goed, maar echt ongelofelijk. Ook hoe mooi de natuur hier is, zie je ook niet heel goed terug op de foto’s maar het is werkelijk waar adembenemend. We hebben snel onze kleren uitgedaan (we hadden er een bikini onder aan he!) en ik heb mijn waterschoentjes aangedaan. Telefoon en GoPro mee en heel wat mooie foto’s gemaakt bij de Waterfalls.

Ineens zaten er 4 mannen ook ergens bij de Waterfalls, locals. Ze zagen er niet echt uit alsof ze voor de Waterfalls komen, ze hadden geen fotocamera bij of zwembroek. We vertrouwde het niet echt dus heeft Romy snel een foto gemaakt. We hebben goed onze spullen bij gehouden en de weg terug gelopen. De taxi chauffeur liep de heen en terug weg een stuk achter ons, om ook mee in de gaten te houden dat er niets gebeurt. We hebben onderweg een pistool schot gehoord, we denken dat het van deze mannen was, maar dat weten we natuurlijk niet zeker.

 

Aangekomen bij het busje, reden we ineens de andere kant op. Kennelijk gingen we nog even naar Togo, dat is het buurland van Ghana en is bij de Waterfalls net over de grens. Ik had me alleen ingesteld op dat we gingen eten, ik had vrij veel honger aangezien ik de afgelopen dagen amper iets heb gegeten en wel constant intensief bezig hier, dat ik dit wel even schakelen vond. Maar goed, we kwamen aan bij een soort van douane en Lydia ging praten zodat we even de grens over mochten, dit duurde alleen best wel lang. Uiteindelijk mochten we mee onder begeleiding van een militair. We gingen de grens over en we dachten dat we er al waren, maar kennelijk is er best een groot stuk wat ‘Nobody’s land’ is. Heel dat stuk gelopen tot aan Togo. Niet echt iets bijzonders maar he ik ben ook in Togo geweest. 😅.

Gelukkig was het vanaf hier maar 3 minuten rijden naar het restaurant en bij het restaurant kregen we vrijwel meteen het eten. Dat scheelde erg veel! Lekker gegeten met z’n allen.

Met de trotro weer terug naar ons huisje in Golokuati gereden.

Thuis heb ik mijn ondergoed, bikini’s en handdoeken met de hand gewassen, lekker gedoucht en wat opgeruimd, daarna een rustig avondje.

Vervolgens kwam de naaister onze jurkjes brengen! Erg leuk zo die jurkjes, maar wat zijn ze van een dik, zweterig stof gemaakt en een beetje vormloos, achja. 😂

We hebben nu al weekend! Wat klinkt dat fijn zeg, we hoeven maandag pas te beginnen in het ziekenhuis. De andere meiden in het andere huis hebben morgen nog introductie en Romy begint al met haar stage bij ‘School for the Deaf’. Wat we morgen gaan doen, weten we allemaal nog niet zeker (ook weer zo’n puntje wat ik mega lastig vind, maar wel aan moet gaan wennen). Jullie horen van me!

 

* LIFE BEGINS AT THE END OF YOUR COMFORT ZONE*

 

* A U K *

🇬🇭❤️