* S T O F J E S *

13 maart 2019 - Accra, Ghana

Ghana trip dag 42

Woensdag 13 maart


 

Onze eerste dag op School for the Deaf! Om 07:55 uur met Romy afgesproken, naar de taxi’s gelopen en 2 taxi’s naar School for the Deaf gepakt! Eenmaal daar hebben we even met de directeur gesproken. De verpleegkundige is ziek dus we kunnen vandaag alleen even meekijken.


 

Met Romy meegelopen en gekeken bij de kinderen. We kregen meteen al onze naam. Mijn naam in hun gebarentaal was met de rechterhand in een vuist vanaf de bovenkant van de linkerarm naar de linkerhand gaan. Waarschijnlijk omdat dit ook ongeveer het gebaar is voor lange naam, omdat ik een moeilijke naam heb!


 

We hadden voor de rest niet echt iets te doen. Overlegd met de directeur en we mochten gaan. Indy wilde nog graag meekijken met Romy. Anne en ik zijn gegaan, op zoek naar een klamboe voor Anne. Deze is vanmorgen kapot gegaan in haar waaier, dooske!


 

Eerst hebben we stof gehaald bij de stoffenwinkel. Ik heb voor 3 broeken, 1 pak en 1 shirtje stof gehaald. Je ziet het wel voorbij komen 🤪.


 

Daarna door gegaan naar de malcom om te zoeken naar een klamboe, niet kunnen vinden. We werden doorgestuurd naar de pharmacy. Hier ook niks kunnen vinden, weer doorgestuurd naar een andere pharmacy. Taxi gepakt die ons doorheen bracht. Ook weer geen klamboe. Nog een andere geprobeerd, hier ook weer niet. De taxi driver zei toen dat hij er ook had. Mee gaan kijken, hij had een klamboe die nog helemaal in de verpakking en al zat, inpakken en wegwezen dus 🙋🏽‍♀️.


 

Thuis hebben we onze noodles warm gemaakt en lekker in de zon gechilld. Lydia heeft de naaister voor ons gebeld, die komt straks al langs!


 

Naar mama een spraakmemo gestuurd hoe en wat de afgelopen dagen zijn gegaan.  Na wat gepush van Anne ook verteld tegen mama wat mijn gevoel was van de afgelopen dagen. Uurtje later FaceTimede mama mij. Lekker even gekletst met mama, Pleun en Guuske!

Mama zei op het einde dat ik me niet te druk moet maken. Even traantje weggepinkt toen mama al weg was op de FaceTime. Gelukkig was Anne bij mij op dat moment.


 

Rond 5 uur was de naaister bij ons, alle stoffen laten zien en uitgelegd aan de hand van de foto’s wat we willen. Hopen dat het er zo uit komt te zien! Volgende vrijdag is het als het goed is klaar!


 

Lekker spinazie spaghetti gegeten en na het eten FaceTime met papa!


 

Wat heb ik toch een goed leven realiseerde ik me vandaag toch zeg. Ik denk dat dat het gevoel vooral was.

Dankbaar voor al mijn lieve vrienden en familie om me heen. Dikke dikke kus voor jullie. Ik weet dat jullie het lezen soooo! Zo kom je erachter, als je in Verweggiestan zit, wat voor dierbaars je allemaal hebt! Veel persoonlijke ontwikkelingen gehad al, 100 % sure about that!


 

* LIFE BEGINS AT THE END OF YOUR COMFORT ZONE*


 


 


 

* A U K *

🇬🇭❤️

3 Reacties

  1. Els:
    14 maart 2019
    Hoi Aukje,

    Je doet het heel goed daar in “ Verweggistan”.
    En je maakt ook erg veel mee, heel begrijpelijk dat het af en toe “te” heftig lijkt. Maar gelukkig herpak je jezelf elke keer weer snel en geniet je weer van de mooie momenten.
    Lieve groetjes van Wouter en ons
  2. Reinier:
    16 maart 2019
    😘!
  3. Fia:
    16 maart 2019
    Trots op jou Aukje 😘😘😘